Dediler ki, Adanaspor- Mersin İdmanyurdu maçı var, gidelim mi?  Gidelim kararını verdiğim anda gözümde nostalji canlandı. Rekabet, heyecan, kavga ile anılan maçlar…Süper ligde, 1. ligde 5 Ocak stadında oynanan müsabakalar…Adana sokaklarına taraftarların kavgasız geçmediği heyecan…Onbinlerin izlediği Turuncu- Beyaz ile Kırmızı- Mavi rekabeti… Gittim maça…Herşey küçülmüş, yok olmuş…Açayım… İlk önce stad küçülmüş, Ali Hoşfikirer stadında oynandı… Taraftar sayıları küçülmüş, iki büyük camianın onbinlere oynanan maçı yaklaşık bin kişi izledi. Bu rakamın bile, rakibin komşu Mersin olmasından kaynaklandığını belirtmeliyim… Futbolcuların yaşları küçülmüş, 20 yaş civarında ki gençler koşturuyor… Küfürlerde değişiklik yok, karşılıklı atışmalar… Gelelim yoklara… Önemli maçta Adanaspor’un başkanı Ergin Göleli yok, yönetimi yok, protokol sıraları bomboş… Adanaspor’un otobüsü yok, icrada…Bir otobüs bulmuşlar, önünde küçük bir Adanaspor levhası… Basın tribünündeyim, meslektaşlarım yok, esame listesi yok,içilecek su yok… En önemlisi sahada futbolcu var, futbol yok…Futbolcuların içerisinde umut vadeden,’’ileride olur’’ diyebileceğim genç yok… Velhasıl yok, yok, yok…Camiayı büyütmek için gelen başkan, uzaklardan ne düşünüyordur, acaba? Koca Adanaspor camiasının erimesine daha ne kadar dayanacak?  Sevgili Ergin Başkan…Hala 2. ligdeyken, yol yakınken ya takıma el at ya da devret ki, Adanaspor yaşasın… Bu şekilde devam edemez…Koca Adanaspor camiasını yok etmeye gücün yetmeyecek, bu camia küllerinden doğacak… Mersin İdmanyurdu maçında ben bu ışığı gördüm…