Kahramanmaraş merkezli  7.7 ve hemen  ardından da 7.6 ve daha sonra da bu kez Hatay merkezli 6.4 ve 5.8 şiddetli büyük depremlerin ardından 10 binin üzerinde artçı sarsıntıların yaşandığı iller arasında Adanamız da bulunuyor… Adana depremini ben ilk olarak ciddi anlamda 1998 yılında 6.2 şiddetinde yaşamıştım. O depremin ardından çok büyük olmayan depremleri ara sıra yaşıyorduk ve bazen de hissetmediğimiz gibi çok da önemsemiyorduk… Daha sonra 1999 yılında yine bir ciddi olarak 7.4 şiddetindeki Marmara’nın dışında  bazı kentlerimizde de son yaşadığımız 7.7 ve 7.6 şiddetlerinin altında depremler  yaşadık… 25 yıl önce ilimizde yaşadığımız depremin etkilerini silmeye çalışırken bu kez Kahramanmaraş merkezli büyük depremlerin etkisini olumsuz  hissediyoruz… Ayrıca da her ne kadar bilim adamları şiddeti konusunda farklı görüşlerde bulunsa da yine Adana’da bir depremin yaşanacağını belirtmesi bizlere daha da bir korku yaşatmaktadır… Dolayısıyla Adanalılar aradan geçen 24 gün geçmesine rağmen halen özellikle çok katlı binalardaki evlerine korkularından giremiyorlar… O korkan kişilerin arasında ben de bulunmaktayım..Evet korkuyorum, gerçek bu… Depremin ilk gününden bu yana psikolojimiz bozuldu ve hatta paranoyak olduk diyebiliriz… Ne yapacağımızı şaşırdık..İlk günlerde bir hafta kadar kız kardeşimin  müstakil evine 4 aile çoluk çocuk kaldık ama nereye kadar… Daha sonra evimize çıkıyoruz ve gelen sarsıntıları ciddi hissettiğimiz  zaman ise kendimizi  hemen aşağıda parklarda buluyoruz… Geceleri uyuyamıyoruz ve bu depremin olumsuz etkileri artık rüyalarımıza da girmeye başladı…. Enkazın altında kendimizi görmeye başlıyoruz ve uykumuzda daha doğrusu uyuyamadığımız yarı uykuyla  rüyamda “Yaşamaya tutunmak için” ailemin dirençli olması ve kendilerini bırakmaması için şarkı bile söylüyorum… Ben mi bunları yaşıyorum sadece ?  Hayır….  Adanalılar’ın kendi aralarında yaptığı konuşmalarda benim yaşadıklarımın hemen hemen aynısını yaşadıklarına şahit oldum… İmkanı olanların evlerini terk ettiği Adana’da halen vatandaşların büyük bölümü evlerine giremezken, parklarda kendi imkanlarıyla kurdukları çadırlarda, araçlarında ve değişik alanlarda geceyi geçirmeye çalışırken, Allah yardımcımız olsun diyelim….