Mimari Fransa’da ortaya çıkan, gösterişli ve süslemeci bezeme üslubunun yansıması olan Rokoko mimari, 18 yüzyıl başlarında ortaya çıkmıştır. Barok sanatın hem zirvesi hem de çöküşü olarak görülür. Rokoko çıktığı dönemde “modası geçmiş olan” anlamında kullanılmaktaydı. Aydınlanma çağında ortaya çıkan Rokoko sanatı, daha çok dekorasyona yönelik olduğu için, bazı kaynaklarda ayrı bir üslup olarak yer alamayıp, Barok sanatın geç dönemi olarak anılmaktadır. Barok mimarisindeki ağır ve ciddi yapıtlardan sonra sanatçılar daha hafif bir tarza yönelmişlerdir. Birçok sanat akımında olduğu gibi Rokoko da kendisinden önce gelen Barok mimarinin özelliklerine eleştirel bir yaklaşım olarak kendini göstermiştir. Rokoko, 18. yüzyıl sonlarına doğru yerini Neoklasizm’e bırakmıştır.Rokoko, Fransa’da daha çok soyluların savunduğu ve sahip çıktığı bir akım olmakla birlikte, hazcılığı sembolize eder. Dönemin soylu ve aristokrat kesiminin zevkini yansıtan Rokoko, Barok sanatın gösterişinden uzak, sade ve zariftir. Bu süsleme biçiminde, deniz kabuğu motifleri ve bitkisel motifler kullanılmıştır. Yaprak, çiçek, bitki ve kuş gibi doğa unsurları sıkça kullanılır. Düz ilerleyen simetrik detaylar yerine asimetrik ve düzensiz çizgiler kullanılır. Rokoko mimari eserlerinde, binaların dış cepheleri oldukça sade olmasına rağmen iç detaylar oldukça gösterişlidir. Yüzeylerde dikkat çekici yoğunlukta ayna ve mücevher kullanılır. Bitkilerin büyürken geçirdiği evrelerden esinlenerek tüm süslemeler kıvrımlı olarak kullanılır. Rokoko dönemi eserlerde, desenler incelendiği zaman, Uzak doğu tarzından etkilenmiş çizimler kullanıldığı görülür. Rokoko mimari örnekleri: Amalienburg Sarayı, Branicki Sarayı, Catherine Sarayı, Dolmabahçe Sarayı, Yıldız Sarayı, Ortaköy Cami, Küçüksu Kasrı,Ihlamur Kasrı, Büyük Mecidiye Cami, Beylerbeyi Sarayı, Linderhof Sarayı, BranickiSarayı …