Neoklasik hareket, 18. yüzyılın ortalarında başlayan mimari bir akımdır. Bu hareketin doğması ise sanatçıların, sıklıkla kullanılan barok ve rokoko tarzların süslemelerine tepki vermelerine dayanmaktadır. Neoklasizm akımı genel olarak Amerika ve Fransa’da önemli bir yer tutmaktadır. Antik Yunan ve Roma dönemlerindeki yapıların görkemli sadeliğini örnek alan sanatçılar, 18. yüzyıl ile geçmişi harmanlayarak neoklasik akımı başlatmışlardır. Diğer bir deyişle bu sanat hareketinin amacı, klasik tarzı hatırlatmak olarak da nitelendirilebilir. Neoklasik, kendinden önceki ağır ve süslü üslupların aksine sade ve yenilikçi bir mimari akımdır. Neoklasik yapıtlarda genel olarak anıtsal yapı tarzı benimsenir. Klasik sütunlar, formlar ve çizgiler sadeliği sağlamak için önemlidir. Gereksiz detaylara yer verilmez. Amaç, sadelik çerçevesinde eserler ortaya koymaktır. Binalar dengeli yani simetrik şekilde tasarlanır. Genellikle binanın ön cephesinde yer alan, ayakta duran düz ve uzun sütunlar, eserin neoklasik mimariye ait olduğunu açık şekilde gösteren bir özelliktir. İnşa edilen binalar, kubbeli çatılara ya da çatı kısmında üçgen bir forma sahiptir. Genellikle büyük binalar inşa edilir. Neoklasik mimari örnekleri : İstanbul Arkeoloji Müzesi, İzmir Saat Kulesi, Tophane Saat Kulesi, Beyaz Saray, Lincoln Anıtı, Madeleine Kilisesi, Washington DC Parlamento Binası, Zafer Kemeri, Brandenburg Kapısı, Rotunda of Mosta …